Update: we zijn weer thuis en de foto's zijn nu toegevoegd. Veel kijkplezier...Na een heerlijke nacht en uitslapen is het dan toch eindelijk zover. We moeten de boel weer inpakken om ons klaar te maken voor de terugreis. Eerst nog even ontbijten, waar we nog een stel andere Nederlanders tegen komen en we de verhalen al mee uitwisselen. Ook hebben we zelf nog wafels gebakken; lekker op de vroege morgen. Na het ontbijt de laatste spullen bij elkaar graaien en uitchecken. We vliegen pas om 18:50 uur, dus hebben we de ochtend en een deel van de middag nog. Wel moet de auto nog ingeleverd worden, ook al hebben we er niet veel mee kunnen rijden. Hier in Vancouver rijden is niet echt gezellig.
We zijn nog wel naar de Suspension Bridge gegaan waar een lange hangbrug van 140 meter over een diepe kloof hangt. Ja je kunt er ook overheen, al wiebelend dan wel te verstaan. Bij de ingang stond al een lange rij en de toegangsprijs is met 28 dollar ook niet bepaald goedkoop te noemen, toen een vriendelijke man achter ons, ons verontschuldigde maar hij had nog twee kortingskaarten en één daarvan kon hij niet gebruiken. Of wij die misschien over wilde nemen. Toch weer een korting van 28 dollar, en voor 15 dollar konden we hem van hem krijgen. Toch weer een verrassing.
In het park aangekomen hebben ze hier diverse mogelijkheden zoals het rondlopen tussen de boomtoppen, langs een afgrond en uiteraard de grote hangbrug. Voor de kids hebben ze iets leuks dat je per onderdeel een stempel kunt krijgen en aan het eind krijg je dan een oorkonde. Dus ging Nicolina ook de stempeltjes sparen… Helaas hebben we niet alles kunnen doen dus heeft ze geen oorkunde mee kunnen nemen.
Het is trouwens wel erg leuk om te zien hoeveel mensen hun broek vol sch##ten terwijl ze de brug over wiebelden. Ach je hangt maar 60 meter boven de afgrond en er is al eens iemand van afgevallen die het heeft overleeft. Dat was trouwens met de orkaan Freda die ergens in de jaren 60 rondwoei. Een aantal grote oude Cedar bomen waren omgewaaid en een tweetal was op de brug terecht gekomen. De brug had geen schade maar toen ze de bomen weg haalden werd dus één persoon gekatapulteerd en viel naar beneden en overleefde de val.
Hierna zijn we de auto weer ingestapt en zijn we richting het vliegveld gereden. Rijden, stoppen, rijden, stoppen, rijden, stoppen, rijden, stoppen, etc… Heerlijk over de Highway (?!?!? )door Vancouver rijden. De auto ingeleverd bij het verhuurbedrijf – zoals eerder al vermeld onder het vliegveld – en maar inchecken, koffers weg en even een hapje eten. We spraken nog een gezin dat zich had vergist met de dagen (is niet moeilijk als je op vakantie bent) maar daardoor hadden ze het vliegtuig dus gemist. Ach wat is nou een dag. Maar die moeten dus nog heel wat regelen om de boel om te boeken naar Martinair. Succes…
En hier zitten we dan bij een lunchhok te wachten tot 17:45 uur dat we mogen instappen. Nog 20 dollar op zak, dus dat ook nog maar uitgeven.
De foto's heb ik nog niet overgezet maar die zullen de komende dagen nog wel verschijnen. Nu is het wachten nog even op ons vliegtuig en moeten een paar uurtjes in foetushouding zitten. Nu hebben we nog wifi dus gauw dit bericht er nog even op zetten. Voor iedereen in Nederland, welterusten, het is nu vrijdagmiddag 16:12 uur. Als wij aankomen moet het zaterdagmiddag 13:50 uur zijn. Zucht...
Gegroet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten