Voor de tweede dag zijn we nu in het Wells Gray Provincial Park en we zijn nu naar het Noordelijkste deel gegaan waar een aantal bezienswaardigheden zijn. Het eerste is Ray’s Farm. Hier heeft de familie John en Alice Ray samen met hun kinderen Doug, Bob en Nancy als boeren het land bewerkt van 1932 tot 1946. Dit waren dus echte pioniers, want tot die tijd had niemand dit land ooit betreden. In 1947 is John overleden en samen met zijn vrouw liggen ze nog steeds bij hun huis begraven.We hebben hier nog een route gevolgd die verder liep naar Alice Lake. We ware de enigen die hier liepen, en aangezien hier nog wel eens beren voorkomen… In Nederland mag je al blij zijn dat je ergens alleen kunt lopen en dat je dan heeeeeel in de verte nog een glimp van een wild zwijn of hert ziet, maar hier kun je dus van alles tegen komen. Gelukkig zijn we geen beren of nog erger elanden tegen gekomen en vonden we onze camper na een dik uurtje weer terug.
Nadat we even een broodje hadden verorberd zijn we verder gereden naar Bailey’s Chute – heeft niets te maken met het gelijknamige alcoholische versnapering – en na een korte wandeling van 5 minuten kwamen we aan bij deze stroomversnelling. Het bijzondere hiervan is dat elke herfst de zalm hier weer naar toe trekt en zich een baan worstelt tegen de stroom in om weer naar hun geboortegrond terug te trekken. Op zich is dit niet bijzonder, totdat je ziet met wat voor een enorme kracht dit water naar beneden wordt gegooid. Een mens zou direct mee worden gesleurd zonder ook maar iets te kunnen doen, maar deze zalm niet. Deze zwemt en springt er bij omhoog om vervolgens verder te gaan. Helaas zijn er ook tal van vissen die dit niet redden en ook mee worden getrokken om vervolgens verder op hun sterfplek te vinden. Alle jonge vissen die hier worden geboren gaan weer mee naar open zee om het volgens jaar het zelfde te gaan doen. Wondere wereld…
Na dit overweldigend verschijnsel zijn we weer terug gereden naar onze camping om een rustige middag tegemoet te zien. Op ongeveer 15 kilometer voor onze camping had iemand waarschijnlijk iets verloren wat op een deurtje leek met daaraan nog de scharnieren. Helaas konden we dit niet meer helemaal ontwijken en we reden er dus ook over heen. Het was wel even een klap, maar verder niets ernstigs. We konden nog gewoon doorrijden en de stuureigenschappen waren ook niet anders. We waren nog van plan om naar de Saphats Falls te gaan, maar beide hadden we al liever dat we maar naar de camping gingen. Gelukkig maar want op de camping aangekomen wilde ik het water en spanning aansluiten toen ik de rechter voorband langzaam ineen zag storten. Deze was dus lek geraakt. Gelukkig dat we niet meer waren gestopt bij de Saphats Falls anders hadden we daar dus gestaan met een lekke band. In de boekjes van het verhuurbedrijf hadden we al gelezen dat er geen gereedschap was meegeleverd met de camper om zelf een band te verwisselen en dat we hen moesten bellen. Dus wij dat maar gelijk doen en binnen een half uurtje stond er dus ook iemand van de Canadese Quickfit bij ons op de camping. De meneer van KalTire.com had onze band er ook zo om weg en ik moest even met hem mee om naar de garage te gaan. Hij de band repareren, ik 71 dollar betalen – die we waarschijnlijk weer terugkrijgen van de verhuurbedrijf – en wij weer terug naar de camper waar alles na een uurtje weer helemaal in orde was.
Na dit avontuur een poging gedaan om de volgende campings te reserveren, telefoneren ging niet, internet weer wel, maar je krijgt dan een bevestiging binnen 24 uur. Nou, dan hoop ik al op de camping te zijn…
Verder een leuke avond gehad met bezoek van onze buren. Wijntje er bij, kampvuurtje aan en lekker buiten zitten kletsen over Canada. Morgen gaan we naar Lillooet waar we hopelijk nog twee nachten kunnen blijven. Daarna gaan we door naar Squamish om vervolgens naar Vancouver te rijden. Maar nu begint het toch te dicht bij de terugreis te komen dus stop ik nu maar.
Update: het is nu 7:30 uur en heb net de mail gecheckt maar uiteraard nog geen bericht gehad. Dus we zullen maar direct heen moeten rijden. We zullen zien. Hopelijk hebbeb ze nog wat plek voor ons, anders moeten we gaan zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten