Fabeltjeskrant op locatie

Vreemde gewaarwording. Je zit op je vrije dag rustig aan je eettafel naar buiten te kijken, wanneer je iets vreemds in de conifeer ziet zitten. Het is niet gewoon een standaard vogel (mus, duif, merel, spreeuw) maar een stuk groter. Wat blijkt, we hebben meneer de Uil op bezoek. Een beetje verstopt tussen de takken valt hij niet echt op. En als je goed kijkt, zie je een paar takken verder nog een andere uil zitten en die is nog eens een stukje groter. Dat moet Joop zijn; Joop den Uil... Ben wel benieuwd wat voor reportage de fabeltjeskrant uit onze tuin wil maken...

Als je goed kijkt zie je hier dus twee ransuilen zitten.

Ze zitten hier nu al een tweetal dagen en we hebben nog geen muis in de tuin gezien.

Sintnieklaas

Zaterdagavond was het weer pakjesavond van Sinterklaas. Ook dit jaar hebben we dat weer met ons neefje en nichtje gevierd en ook opa en oma waren van de partij. Na het eten werd er rond een uur of zeven hard op de ramen gebonsd waarna er een tweetal Zwarte Pieten (niet racistisch bedoeld...) de kamer in stoven en pepernoten rond strooiden in één of de andere hoek (je mocht zelf kiezen...). Ze vertelden ons dat ze de cadeautjes in de garage neer hadden gezet en dat Daniël mee moest helpen om ze te pakken. Zo gezegd zo gedaan natuurlijk. Nadat de pakjes in de kamer waren gezet verlieten de Pieten het huis weer en kon het uitpakfeest beginnen.

Sint had dit jaar voor iedereen een paar cadeautjes meegenomen en vooral voor de kinderen. Allerlei cadeaus en speelgoed kwam tevoorschijn en werd gretig uitgepakt waarna er gespeeld werd. Het is allemaal te veel om op te noemen wat die oude man allemaal heeft gebracht maar we hebben geprobeerd om het visueel in te pakken in de slideshow die hier te vinden is, of op de website van prakart.nl.

Lachen met Bamboe

Da's dan de vrije vertaling van de Wacom Bamboo Fun Pen & Touch Medium. Mond vol voor een A5 tekentablet. Maar het werkt geweldig. Gisteren is hij dan eindelijk binnengekomen na wederom een gevalletje 'Postbode Paradox'. Gisteren dus uitgepakt en geinstalleerd, en het werkt gewoon geweldig. Heerlijk kunnen retoucheren in Photoshop en Lightroom. Het grote voordeel is dat het heel natuurlijk voelt om een pen in handen te hebben, veel fijner dan een muis. Ik moet wel toegeven dat het geen vervanger is voor de muis, maar aangezien ik af en toe nog wel eens wat met foto's doe is dit wel een mooi stuk gereedschap.

Daarnaast is het ook nog een aanrakingsgevoelig, vandaar ook de 'Touch' in de naam. Dus zoals we al gewend zijn op de Mac, kun je de cursorpijl nu ook met je vingers bewegen. Bladeren door bijvoorbeeld een PDF document doe je met twee vingers in je neus en twee vingers op het Wacom tekentablet.

Een tekentablet is iets wat je zelf hebt moeten voelen en moet hebben gebruikt om er van overtuigd te zijn van het nut. Ik weet wel dat ik niet meer zonder de Wacom Bamboo wil.

Weekendje Zandstralen

Af en toe moet je er gewoon even tussen uit. Even weg van de dagelijkse beslommeringen en verplichtingen. Vrijdagmiddag een paar uurtjes opnemen van je werk en dan lekker richting Zee, Egmond aan Zee welteverstaan. We zijn al een keer eerder in Hotel Belleveu geweest dus we weten waar we moeten zijn en dat het prima verzorgd is.

Vrijdagochtend is het nog mooi weer en 's middags vertrekken we dan ook nog met het zonnetje aan een mooie blauwe lucht. Maar dit blijft helaas niet voor lang. Eenmaal op de dijk tussen Lelystad en Enkhuizen beginnen de wolken donkerder te wolken om vervolgens zachtjes hun overtollig water neer te laten vallen, gevolgd door het lozen van de gehele inhoud van de wolken.

"Kneiterhard tikt het regen op het zolderraam..."

Om 15:00 uur komen we dan aan bij het hotel en kunnen we gaan inchecken. En ja, het regent nog steeds. Daarnaast doet de wind ook aardig zijn best en regent het bijna horizontaal. Combineer dat met het rondvliegend zand van het strand en een ijzige wind en je wordt gratis gezandstraald. Maar op een of andere manier heeft het ook wel weer wat.

De Kaasmarkt

De dag er op hebben we de auto gepakt en zijn we naar Alkmaar gereden. Het was trouwens compleet ander weer dan de dag ervoor, want nu scheen het zonnetje en liep de temperatuur op tot ongeveer 16 graden. En als er dan geen wind is en je zit op een terrasje in het zonnetje, dan kun je dat aardig goed volhouden. Dat dachten er trouwens meer mensen want de terrasjes zaten aardig vol. Ook hebben we Sinterklaas maar gelijk geholpen om zijn inkopen voor dit jaar te doen. Net als 4,5 miljoen andere mensen trouwens...

Er zijn meer mensen die uit willen waaien

Zondagochtend tijdens het ontbijt zagen we het zonnetje al langzaam door de wolken heen komen en het strand werd mooi verlicht. Tot onze verbazing stonden aan de horizon nu opeens een groot aantal windmolens. Je zou haast denken dat ze die de afgelopen nacht stiekem neer hebben gezet...

Toch wel mooie wolken

Slipper kwijt?

Na het ontbijt de spullen weer ingepakt en uitgecheckt. Daarna de vlieger uit de auto gepakt en een poging gaan wagen. De deltavlieger is nu al een aantal jaren in mijn bezit, maar helaas nog maar weinig mee gevlogen. Hij is gemaakt door mijn broer in zijn creatieve periode en stond alweer een paar jaartjes in de garage. De vlieger heeft al twee vluchten in zijn lange bestaan mee mogen maken en vandaag wordt zijn derde vlucht alweer... Het waait toch best aardig, en misschien wel te veel. Achter een strandhuisje de vlieger in elkaar gezet en de lijnen uitgelegd. Hij kan het luchtruim in. En met een vliegende start schiet hij dan ook omhoog. De lijnen nog wat door elkaar, maar dat is geen probleem. Paar keer draaien en voila, helemaal klaar om te beginnen. Hmmm, het lijkt wel of een buisje niet helemaal goed zit, want een kant staat een beetje bol. Waarschijnlijk losgeschoten, dus de vlieger maar voorzichtig aan de grond gebracht. Hé, ik kan het nog.

De Vlieger (niet van André)

Maar helaas. De show is voorbij. Een carbonfiber buisje is geknapt en is dwars door het vliegerdoek geprikt en een flinke scheur veroorzaakt. Hmmm, ben toch welgeteld één minuut aan het vliegeren geweest. Jammer dan, volgende keer beter. Vlieger weer uitelkaar gehaald, lijntje opgerold en maar weer terug tegen de wind in naar de auto. Om alles nog leuker te maken is de lucht ondertussen ietsjes donkerder geworden (ongeveer 8 stops...) en begint het nu ook nog te regenen. Nee, droog halen we de auto niet meer...

Stuk...

Na deze bui zijn we met de auto richting Schoorl en Bergen gegaan waar we in Bergen de auto weer geparkeerd hebben en het dorp nog even ingegaan zijn. Ondertussen was het weer droog geworden en begon de zon af en toe weer even tevoorschijn te komen. Uiteraard zijn we nog bij de Klimduin geweest en ook nog eens beklommen. Sommige mensen zijn erg snel blij... :)

Boven op de Klimduin :)

Nog even wat drinken in een restaurant waarna we weer koers hebben gezet richting het pittoreske Swifterbant. Hier stond nog een kinderkamer te wachten die nog dolgraag in elkaar gezet wilde worden. Maar dat is weer een ander verhaal.

My First Highkey

Afgelopen zondag zijn we bij een collega fotograaf (en opperhoofd van mijn werk) geweest voor een kennisdelingssessie. Het was echt kennisdeling, aangezien wij beide er veel van geleerd hebben. De vraag was hoe je een high-key foto kon maken met alleen speedlight flitsers. Een leuke vraag aangezien ik dat zelf ook nog niet heb uitgevoerd, dus ook een leermoment voor mij. (Update: Ik heb wel vaker een high-key foto gemaakt, maar dat was meer toeval of niet bepaald de intentie. Het kwam er meestal zo uit. Dit was een daadwerkelijke setup voor een high-key foto...)

We zijn eerst begonnen om de achtergrond in te stellen zodat de witte muur volledig overbelicht wordt. Eén SB-900 op 1/2 vermogen met diffusor er op, en ongeveer 1,5 meter van de muur verwijderd.

Daarna een zogenaamde Clamshell opstelling gemaakt met een Canon 430EZ en een Nikon SB-600 flitser, beide met een paraplu. (Zie foto onder.) De verhouding tussen de bovenste en de onderste flitser was 1:2.

Daarna dus foto's schieten... En ik moet zeggen, het resultaat mag er zijn. Maar dat kan ook wel met een paar mooie modellen.

En soms kun je aardig te grazen worden genomen door je beide zussen..

Al met al was het een gezellige middag/avond geworden waarbij we weer veel geleerd hebben. Dit is nog maar een begin en wat we zeer zeker nog een keer gaan proberen.

"Fly like an eagle" of zweefvliegen

Vandaag zijn we op uitnodiging van een collega naar Biddinghuizen geweest om te kijken bij de Zweefvlieg Club Flevo. Ze vliegen hier al ruim 30 jaar en hebben al een aardige vloot opgebouwd. Uiteraard hebben we de camera ook meegenomen, want zo vaak kom je niet op een vliegveld. Daphne Koolwijk vliegt hier nu ook al een tijdje en heeft al heel wat starts op haar naam staan.

Vandaag moet ze ook weer vliegen maar nu met afgeplakte instrumenten! Dus weet je niet hoe hoog je zit of hoe hard je vliegt. En aangezien het ook nog eens behoorlijk hard waait is dit een flinke klus om het vliegtuig weer heelhuids aan de grond te krijgen. Uiteraard heeft ze dit met prima gevolg afgelegd; petje af.

Ook ondergetekende mocht nog mee met een vlucht. Nadat een vliegtuig weer beschikbaar was nam Johan mij mee en kreeg ik een parachute om (voor het geval dat ik vervelend werd).

Na een korte uitleg van de instrumenten en de bediening (nee, ik kom nergens aan... kijk wel uit...) kozen wij het luchtruim. Binnen enkele seconden zit je op ongeveer 400 à 500 meter hoogte en zweef je door de lucht op zoek naar thermiek. Dit is de stijgende lucht waardoor je hoogte kunt maken en daardoor langer in de lucht kunt blijven.

Uiteraard hadden we ook nu de camera meegenomen om plaatjes te schieten vanuit de lucht. Zo vaak gebeurt dat niet. Afgezien van de wat harde wind viel het weer prima mee. Het zicht was erg goed waardoor je Urk en Stavoren kon zien en aan de andere kant de Veluwe.

Nadat we ruim 20 minuten in de lucht waren geweest moesten we weer terug naar het vliegveld om de landing in te zetten. Johan zette het vliegtuig uiteraard weer veilig aan de grond en ik had er weer een mooie ervaring bij. Dit is pas vliegen. Zo'n grote Boeing 747 is wat dit betreft niets aan.

Na deze zeer bijzondere vlucht werd mij nog een vlucht aangeboden en ook deze kans hebben we aangegrepen. Wederom de parachute om en de lucht in. In de verte zagen we al een bui hangen, maar als je in de lucht zit zie je pas goed waar de regen valt. Gelukkig was de bui al verwaait voor hij in de buurt van het vliegveld kwam en bleef het droog. Na deze vlucht maakte Johan wederom een perfecte landing en stonden we weer met beide benen op de grond.

Het is een hele ervaring om te zweefvliegen. Het is niet te vergelijken met de grote kisten waar je mee op vakantie gaat, want hier moet je als piloot zijnde flink werken om langer in de lucht te blijven. Steeds voelen, kijken en beslissingen maken waar de thermiek zit en hoe hier mee om te gaan. Ik heb respect voor al deze dames en heren die hier mee kunnen vliegen. En mochten er mensen zijn die dit gevoel ook eens willen beleven, kijk dan eens op de website van de Zweefvliegclub Flevo.

Uiteraard hebben we nog wat meer foto's gemaakt en die zijn hier te vinden op de website van PrakArt.nl

Boek, boek, boek...

Vandaag weer een pakje gearriveerd van Amazone. Nee, niet die grote sloot in Zuid-Amerika of de mythologische figuren, maar de grote vrienden van de boeken. Ik had al een keer eerder geblogd dat de boeken in Engeland goedkoper zijn, en dat was nu ook weer het geval. Bij een niet nader te noemen bolle internet boekhandel was het boek Digital Photography van Scott Kelby €20,90. Bij Amazone.co.uk waren de drie delen samen £20,97. Omgerekend met verzendkosten en belastingen en dergelijke erbij komen we rond de €34,00 uit. Dat scheelt weer een hoop als je gaat shoppen.

Deze boeken zijn dus van Scott Kelby, een Amerikaanse fotograaf die al weer een tijdje mee gaat en gigantisch veel kennis heeft. Onlangs heeft hij dus deel 3 uitgegeven van zijn The Digital Photography Book. In deze boeken bespreekt hij in korte hoofdstukken bijna alle aspecten van de fotografie. Wat ik tot nu toe gezien heb zit er voor iedere fotograaf wel iets leerzaam in.

Naast de boeken van Joe McNally zijn deze van Scott Kelby ook verplichte kost voor elke fotograaf. Ik heb de komende tijd weer wat te lezen...

50mm en 50km

Afgelopen paar dagen zijn we een weekendje weggeweest naar vakantiepark Kastelenhof in Ermelo. Het ligt een halve meter naast Garderen, maar officieel is het nog Ermelo. Samen met mijn schoonouders, zwager, schoonzus en hun kleine dochtertje Esmee hebben we een gezellig weekend mogen beleven. En ja, de fietsen waren ook mee, dus we hebben ook (veul) gefietst. Zo'n 50 km in totaal en da's best veel voor iemand die alleen even naar de supermarkt fietst. Garderen ligt op de Veluwe en vooral rond deze tijd van het jaar is het daar prima vertoeven. Het weer werkte ook goed mee en zodoende hebben we nog wat leuke plaatjes kunnen schieten.

Ik had mezelf een opdracht meegegeven om alleen maar foto's met mijn 50mm f/1.8 objectief te nemen. Dat is op zich al een leuke uitdaging, aangezien de D300 een zogenaamde crop-factor heeft van 1,5 wat wil zeggen dat mijn 50mm objectief eigenlijk een 75mm is. En dat is nou niet bepaald een groothoek... Ik moet zeggen dat er wel een paar leuke foto's bij zitten, maar dat mogen jullie zelf gaan beoordelen. Hier is de link naar de slideshow op onze (vernieuwde) website.

We hebben een heerlijk weekend gehad, weer (te) veel gegeten en lekker ontspannen (op het fietsen na dan, maar dat is het probleem van ondergetekende). Back to life, back to reality.

Nieuwe aanwinst: Nikon SB-900

Afgelopen vrijdag hebben we de SB-900 flitser van Nikon gekocht en zo zijn we begonnen met het uitbreiden van het flitserpark. Van externe flitsers krijg je nooit genoeg, tenzij ze van de politie zijn, maar dat is weer en ander verhaal.

Het voordeel van externe flitsers is dat je ze overal mee naar toe kunt nemen en zodoende de hele wereld je studio kan worden. Hij is wel een stuk groter dan de SB-600 die we hadden, dus we moeten de foto tas weer opnieuw gaan inrichten. Of een andere kopen...

We hebben ook gelijk een kidsfotoshoot gehad waarbij de SB-900 een vuurdoop heeft gehad en met glans heeft afgelegd. Het CLS (Creative Lighting System) van Nikon heeft hier prima zijn werk gedaan. Met dit systeem praat de camera met de flitser hoeveel licht hij af moet geven en zodoende is elke foto perfect belicht zoals jij het wilt. Dat is wel handig en vooral met kinderen, omdat die natuurlijk nooit op dezelfde plek blijven zitten wat jij voor ogen had...

We blijven experimenteren en alle mogelijkheden van de nieuwe flitser onderzoeken. Hopelijk binnenkort meer hierover...

Nieuwe website online!

Het heeft even geduurd maar dan is ie er toch uiteindelijk gekomen. Na vele uurtjes denken, proberen, uitzoeken en maken hebben we een nieuw design voor de website van PrakArt.nl gemaakt. Ik moet zeggen dat het wel wat tegen is gevallen om het juiste ontwerp te vinden, maar het internet is ook hier weer een goede leermeester en met wat tips hier en daar hebben we toch een leuk resultaat behaald.

Mochten er nog bezoekers zijn die niet tevreden zijn of opmerkingen hebben over de website dan hoor ik die graag, zodat we daar wat mee kunnen doen. Opbouwende kritiek is altijd welkom.

"Hoort zegt het voort: de nieuwe website is online."

Update: met dank aan de vrienden van Microsoft voor hun fantastische browser kun je weer in de code van je website gaan duiken. Internet Explorer is een browser die zich niet hoeft te conformeren aan de internationale standaarden. Hartelijk dank daarvoor. Helaas werd de website daardoor niet getoond zoals dat eigenlijk de bedoeling was. In Safari, Firefox, Opera en Google Chrome was er echter niets aan de hand en zag alles er uit zoals bedoeld.

Na weer wat uurtjes uitpluizen en googelen is het dan toch weer wat toonbaar, ook in Internet Explorer. De code en CSS is aangepast, maar de puntjes moeten nog op de 'i' gezet worden.

Onweer? Onweer?!? Mooi weer!!!

Het KNMI heeft voor vandaag een weeralarm afgegeven dat in het gehele land zware regenval, windstoten tot 110 km/h, hagel en onweer kan voorkomen.

's Morgens lekker op de brommert naar m'n werk gegaan en 's middags om 16:00 uur weer lekker terug gereden. Toegegeven, met 33 graden op de motor te zitten is niet bepaald een hobby, maar wel uit te houden. Totdat je gaat stilstaan en moet tanken. Maar thuis gekomen mag de motorkleding weer uit en kunnen we weer op temperatuur komen (verlagen dan...).

's Avonds begint het dan eindelijk. Donkere wolken pakken zich samen boven Flevoland en de eerste flitsen tonen zich aan de horizon. Ik zit dan nog in de auto, maar spoed mij reeds naar huis. Niet te hard rijden, anders zie je weer een andere flits...

Thuis gekomen gooien we eerst alle ramen maar even open, zodat het binnen even kan afkoelen. Na even te hebben gekeken naar de lichtshow beginnen de omstandigheden zich te verbeteren om te gaan fotograferen. De grootste kans om weerlicht te fotograferen is met een trigger (heb ik niet) of lange sluitertijden (heb ik wel...). Om lange sluitertijden te krijgen moet je weinig licht hebben, dus moet het donker worden en dat wordt het nu dus. Camera gepakt, op statief gezet en richten op de onweer. Diafragma van rond de f/16, sluitertijd rond 2,5 seconden en drukken maar. Hopen dat er een mooie straal op de gevoelige plaat vastgelegd wil worden. Het is wat lastiger dan in eerste instantie gedacht, gewoon veel foto's maken.

Maar dan is het zover. Het eerste weerlicht toont zich en de sluiter staat open. Het is een kleintje, maar daarom niet minder mooi. Net in het hoekje laat hij zich even zien. (Let niet op de compositie, ik zat onder de veranda en die wil ik niet verzetten, en de boom ga ik ook niet uitgraven...)

Nog even later komt er een hele flinke weerlicht. Niet van boven naar beneden, maar mooi horizontaal dwars door de lucht. Mooi is te zien dat deze meerdere takken heeft (het weerlicht, niet de boom).
Dit was uiteindelijk dan ook de laatste klapper die gemaakt is waarna het nog een beetje door bleef regenen, maar in de verte scheen de zon nog even onder de wolken door.

Het avondrood scheen nog prachtig onder tegen de wolken aan, dus gingen we nog maar even naar de zolder toe met de camera. Vanuit het dakraam zijn de onderstaande foto's nog genomen van de 'Fire in the Sky'.

Een tip voor mensen met een dakraam die ook foto's willen maken tijdens de regen. Kantel het dakraam niet helemaal naar binnen toe als er water op ligt. Het water valt dan naar binnen en kun je gaan dweilen...

BBQ Ex-Heijdenaren

Afgelopen zaterdag was het weer zover: de jaarlijkse BBQ van de ex-Heijde medewerkers. Elk jaar organiseert iemand anders van de oud collega's de barbecue en dit keer waren Jeroen en Marijke de gastheer en dame. Rond 16:00 uur waren Eric en Nienke, Ewout en Yndira en ondergetekende en Nicolina aanwezig. De barbecue stond al klaar en na de eerste biertjes kon het vlees verhit worden.

Ewout heeft zich weer bewezen als de perfecte BBQ-koning en begon met het eerste vlees.

Lekker bijkletsen en alle nieuwtjes weer uitwisselen.

Onze gasthaar Jeroen...

... en de gastvrouw Marijke met Gizmo (alias Frank).

Frank (of Gizmo) wilde ook nog wel even poseren alvorens naar je toe te rennen om te gaan snuffelen.

Onze tortelduifjes wilden ook nog wel even graag op de foto :) De beide kids waren uit logeren, dus hadden papa en mama het ook even rustig.

Al met al hadden we weer veel geluk met het weer en konden we lekker buiten zitten. Het eten was weer voortreffelijk en niet absurd veel zoals voorgaande jaren. Nogmaals bedankt aan iedereen voor de gezellige tijd en dit moeten we zeker blijven volhouden. Extra dank aan Jeroen en Marijke voor de goede organisatie.

Vakantie Regensburg en Tsjechië (Samenvatting)

Voor de mensen die geen zin hebben om het hele reisverslag door te moeten worstelen volgt hier een korte samenvatting van onze vakantie:

Vakantie Tsjechië. Eerst Regensburg, mooie stad. Eerste huisje omgeving Pilsen, erg mooi. Tweede huisje omgeving Praag, ook erg mooi. Veel gezien, lekker uitgerust, mooi weer.

En een slideshow met hierin een selectie van 191 foto's.

Als je toch nieuwsgierig bent geworden en het reisverslag wilt lezen:
Deel 1: Dag 1 - 5.
Deel 2: Dag 6 - 11.
Deel 3: Dag 12 - 17.

Vakantie Regensburg en Tsjechië (Deel 3)

Dag 12: Het stadje Kutná Hora
Zoals gisteren al gezegd zijn we deze ochtend eerst even langs een garage gereden in Uhlirské Janovice waar we een Renault dealer tegenkwamen. Hier uitgelegd dat we remvloeistof nodig hadden en even later kwam de vriendelijke man alweer naar buiten om het bij te vullen, geheel kosteloos. Hierna zijn we nog wat verder rondgereden en zagen we wel waar we uit kwamen. Op een gegeven moment waren we ergens bij een rivier waar veel vakantiehuisjes stonden, maar de weg hooguit twee meter breed was en net plaats bood voor slechts één auto. Gelukkig kwamen we weinig verkeer tegen.

Wat later waren we weer op een ‘normale’ weg uitgekomen en zagen we een bord met Kutná Hora erop. We hadden in wat foldertjes al gezien dat hier ook wel redelijk wat te zien viel, dus zijn we naar dit stadje gegaan. De auto konden we nog goed kwijt op een parkeerplaats en we zagen dat we hier niet de enige Nederlanders waren. Er is veel te zien in dit stadje en als eerste hebben we de grote basiliek bezocht welke uiteraard ook weer in de steigers stond. Sinds 2005 is men hier al bezig met het restaureren en dat is ook duidelijk te zien; het ziet er weer prachtig uit. Deze basiliek is een mooi voorbeeld van Gotische bouwkunst. Binnenin is het niet minder mooi. Overal prachtige versieringen en ook de gewelven zijn bijzonder. Op de muren zijn tal van fresco’s, schilderijen en altaren aangebracht. Ook de plafonds zijn erg mooi beschildert. Bij de ingang kregen we al een papier mee met hierin de rondleiding beschreven in het Nederlands. Toch wel makkelijk.


Na deze indrukwekkende vertoning zijn we verder gelopen door het stadje en kwamen we tal van andere architectonische hoogtepunten tegen. Na een aantal uren hadden we de stad bekeken en liepen we weer naar de auto. De lucht betrok alweer en we vermoedden al dat het wel eens kon gaan regen. Dit werd dan ook bevestigd door de eerste druppels die de voorruit van de auto raakten.

Meer foto's van deze mooie dag staan in deze slideshow.

Dag 13: Geen Praag maar lekker rustig aan.
Het was de bedoeling dat we vandaag naar Praag zouden gaan, maar aangezien we een erg onrustige nacht hebben gehad stelden we dit uit tot morgen. ’s Ochtends eerst een lekker ontbijtje in de buitenlucht met het zonnetje op ons gezicht. Daarna nog weer even het reisverslag bijwerken, want die moet wel up to date blijven. ’s Middags nog even naar Uhlirské Janovice gereden om nog wat boodschappen in huis te halen.

(Geen foto's gemaakt vandaag, dus ook geen slideshow. Zelfs niet van één foto...)

Dag 14: Praag.
Om 7:00 uur ging de wekker en dat was wel heel erg vroeg. Normaal gesproken werden we tijdens deze vakantie pas een paar uurtjes later wakker. Maar Praag is een uurtje van hier rijden en we willen wel bijtijds een parkeerplekje vinden en voor de busladingen Japanners aanwezig zijn. Zoals in elke grote stad reden we rond 9:00 uur langzaam in een file Praag binnen. We hadden op de TomTom al een parkeergarage in het centrum gevonden en deze bracht ons ook direct naar de plaats van bestemming. Hier is het redelijk veilig parkeren en nog lekker koel ook.


Als eerste zijn we via de brug de Moldau overgelopen om de Praagse Burcht te bezoeken. Na een flinke klim langs vele wijnranken kwamen we boven aan en hadden gelijk een prachtig uitzicht over de stad. De burcht zelf vormt het grootste gesloten paleizencomplex ter wereld waarbij de voorzijde ongeveer een halve kilometer lang is. In het jaar 925 werd er reeds een rond gebouw neergezet door de vorst Wenzel ‘als veilige schrijn voor de hand van Sint Vitus’. In 1344 legde keizer Karel IV de eerste steen van de Sint Vituskathedraal waarmee hij de grootste domkerk van Europa wilde bouwen. Hier zijn ze ongeveer 600 jaar mee bezig geweest wat ook de verschillende bouwstijlen verklaart. Zo vindt men hier het romaans, gotisch en classicisme in terug.

Naast deze kathedraal hebben we het Gouden Steegje nog bezocht met zijn kleurige pittoreske huisjes waar op nummer 22 Franz Kafka korte tijd heeft gewoond en zijn boek Der Landärtz heeft geschreven. Aan het einde van dit steegje ga je een trappetje af en kom je bij de Daliborka uit wat vroeger dienst deed als kerkertoren. Hier staan en hangen de oude imposante martelwerktuigen nog van weleer. Zo ook een soort harnas (body cage) waar iemand in gehangen kan worden om te folteren; waarschijnlijk geen pretje…


Na dit fijn gezelschap zijn we de Sint Georgeskerk en –Klooster ingegaan waar bij de ingang al een bordje stond om geen foto’s te maken. Dus camera in de aanslag en schieten maar; net als alle andere toeristen. We hebben ons nog wel ingehouden om niet te gaan flitsen, maar dat was ook niet echt nodig. Deze kerk heeft het nogal zwaar te verduren gehad tijdens zijn bestaan. Brand en oorlogen hebben haar flink toegetakeld, maar steeds weer is ze gerestaureerd.

Het is verbazingwekkend hoeveel groepen toeristen er hier rondlopen met een gidsje voorop die een stok of paraplu omhoog houden. Je moet erg alert zijn om voor zo’n groep te blijven, anders is er geen doorkomen meer aan.

Na deze vele bezienswaardigheden zijn we de afdaling weer aangegaan en zijn we via de stenen voetgangersbrug naar de oude binnenstad getrokken. Vlak bij het oude stadhuis hebben we even een terrasje gepakt om hier wat te gaan eten en drinken. De toren bij het oude stadhuis bevat een interessante astronomische klok waarbij elk heel uur de twaalf apostelen verschijnen in twee raampjes boven de klok. Zo ook nu. Toch wel even foto’s gemaakt, want je weet maar nooit. Na deze spannende gebeurtenis begint iedereen opeens te applaudisseren… Voor de klok… Net alsof je net geland bent met het vliegtuig uit Griekenland… Hier ga ik geen woorden verder aan vuil maken.

Een ander leuke, nou ja leuk, bijzondere wetenswaardigheid is dat de klokkenmaker Hanus, die deze astronomische klok heeft gemaakt, vriendelijk werd bedankt door de gemeenteraadsleden. Zijn ogen werden met een gloeiend zwaard uitgestoken zodat hij geen vergelijkbare klok weer kon maken. Rare jongens die Tsjechen.

De binnenstad hebben we verder nog wat verkend en zijn tevens nog in de Sint Nicolaas kerk geweest en ziedaar, een groot standbeeld van onze Sinterklaas was ook aanwezig. Helemaal niet in Spanje, maar gewoon in Praag.

Na deze indrukwekkende en toch wel inspannende dag, hebben we de auto weer opgezocht en zijn we de file weer ingestapt (en achter een tram aanrijden) om vervolgens weer richting Mirosovice te rijden. Een zeer geslaagde dag overigens.

Een slideshow van ons bezoek aan Praag is er uiteraard ook en is hier te vinden.

Dag 15: Thuisblijfdag.
Vandaag was het heel erg warm en benauwd, ruim 30 graden Celsius, dus hebben we het vandaag weer rustig aangedaan. Wederom boekje er bij en het reisverslag van gisteren uitgewerkt. Daarna de auto even onder handen genomen, want de richtingaanwijzer linksvoor die doet het niet. Hier hadden we in Nederland ook al last van, maar door de fitting iets te draaien maakte hij weer contact. Nu dus niet meer. Zou ook te mooi zijn natuurlijk. Het fijne bij de Peugeot is, is dat je er heel goed bij kunt komen. Als je een kinderhandje van 2 hebt en die hebben we helaas niet. Om er goed bij te kunnen moest de koplamp unit er in zijn geheel uit. Dat kan. Maar dan moet eerst de gehele voorbumper er af. Hier eenmaal achtergekomen ben je al weer een half uur verder en vervolgens kun je bij de unit. Deze zit met twee boutjes vast. Een waar je prima bij kunt en voor de andere bout heb je een steeksleutel nodig. Hebben we die. Neen, is hierop het antwoord. Dus einde oefening en de boel maar weer in elkaar gezet. Ben je weer een dik uur mee verder. Zien we thuis wel weer.


’s Middags nog even de auto gepakt en wat rond gereden, maar na een meter of 500 de eerste waarschuwingslampjes in het dashboard: onvoldoende oplaadstroom. Zucht, dynamo kapot, losse aansluiting bij de accu, gestrand in Tsjechië? Ik houd niet zo van Kerstverlichting en zeker niet in de auto... De auto maar omgekeerd (nee, niet op z’n dak…) en terug gereden naar het huisje. Auto even uit en weer aan. Storing voorbij. Toch maar even laten lopen en wachten of het weer voorkomt. Gelukkig niet. Waarschijnlijk toch met de hitte te maken, of was de accu wat beneden het spanningsniveau en moest deze opgeladen worden (airco vol aan, lampen aan…)? We zullen het (hopelijk) nooit weten. Hierna de auto weer even gepakt en wat rondgereden tussen de grote graan- en maïsvelden. Op de weg weer terug begon het volgende lampje te branden. Wederom ‘Storing in het ABS systeem’. Hmm, waarschijnlijk zit er een klein lek in het remsysteem waardoor het remvloeistofniveau langzaam daalt. Morgen maar eerst een flesje halen voor de terugreis van zaterdag.

’s Avonds raasde er weer een onweersbui over ons heen. Gelukkig van korte duur, maar er kwam wel redelijk wat water naar beneden en het waaide ook erg hard. De temperatuur ging gelukkig een stukje naar beneden, maar was nog steeds lekker.


Dat krijg je met een thuisblijfdag, slechts drie foto's om een slideshow te maken...

Dag 16: Cesky Sternberk.
Vanmorgen weer rustig genoten van het heerlijke weer wat we hier hebben en buiten ontbeten. Ondertussen hadden we een belletje en een SMS gehad van het bezorgde thuisfront, want het was noodweer met overstromingen in Tsjechië. Gelukkig is Tsjechië groot en was dit alleen voorgevallen boven Praag. Wij zitten er gelukkig onder. Nadat iedereen weer gerust was gesteld hebben we nog van het zonnetje genoten waarna we ’s middags met de auto richting Uhlirské Janovice zijn gegaan om de laatste boodschappen in te slaan. We moeten natuurlijk wel wat te knagen hebben onderweg naar Nederland. Ook gelijk bij een tankstation langs geweest om een flesje remvloeistof te kopen. Lang leve de “Hoe-En-Wat in het Tsjechisch” boekjes :) Reservoir weer bijgevuld (was inderdaad weer bijna leeg…) waarna we weer verder konden rijden. Je moet trouwens wel betaald parkeren in Uhlirské Janovice, kost je 6 kronen. Omgerekend 0,24 cent. Moeten ze ook weer in Nederland invoeren…

’s Middags zijn we naar het plaatsje Cesky Sternberk gereden waar een gotische burcht boven op een klip is gebouwd boven de rivier de Sázava. Hier was een valkenier zijn dieren aan het tonen. Enkele valken, een adelaar (groot…) en een uil. (Als hij in plaats van een valk met een uil werkt, is hij dan een uilier???) Deze dieren komen uit een nabijgelegen opvanghuis voor roofvogels (is het dan een roofvogelier?). Al deze dieren hebben een soort van handicap en kunnen niet meer terug de natuur in.


Ook hebben we nog een rondleiding gehad door de burcht. Deze burcht is in 1241 door Zdeslav van Sternberg gebouwd en is tot op heden nog steeds in het bezit van de familie. De rondleiding loop door 15 kamers die fraai zijn ingericht met stijlmeubelen en opgesierd zijn met diverse schilderijen, familieportretten, zilverwerk en porselein. Ook de bibliotheek is om jaloers op te zijn. Alleen zou ik er andere boeken in zetten die ik wel kon lezen… De jachtsalon was ook bijzonder om te zien. Boordevol met wapens en nog veel meer dooie dieren aan de muur. Vroeger kon je nog gewoon een rookkamer hebben zonder dat je daar lelijke witte stickers op moest plakken dat roken dodelijk kan zijn. Een mooie collectie met verschillende pijpen stond daar uitgestald waarbij je zo zou beginnen met roken.

Na de rondleiding van bijna een uur waren we weer bij de ingang en liepen we weer naar buiten. Nog even wat foto’s van de burcht maken en dan weer in de auto om verder te toeren. Eerst langs het smalle kronkelweggetje langs de Sázava en daarna weer richting Mirosovice naar ons huisje.


Eén van de laatste slideshows kun je hier vinden.

Dag 17: Going Home…
Vanmorgen om 6:00 uur ging de wekker alweer. Gisteravond hebben we de meeste spullen al ingepakt, dus dat hoeft nu niet meer. Rustig aan ontbijten en de auto inladen. Even voor 7:30 uur stond de eigenaresse en haar zoon al voor de deur, ook al hadden we afgesproken dat we om 8:00 uur wilden vertrekken. Ze zouden tegen achten wel weer terug komen. Om 8:00 uur niemand te bekennen. Om 8:15 uur toch maar even gebeld en ze zouden er over 2 minuten zijn. 5 minuten later kwamen ze er dan uiteindelijk aan. Kortom, maak geen afspraken met de Tsjech…

Nadat de verbruikte elektriciteit was opgenomen en de toeristenbelasting was betaald kregen we nog een flesje Tsjechische wijn van de eigenaresse. Daarna zijn we om 8:30 uur in de auto gestapt om aan de terugreis te beginnen. Het regende al af en toe maar dat is niet zo heel erg op een reisdag.


Na dik 2 uur rijden hebben we Tsjechië al weer verlaten en rijden we Duitsland binnen. Bij Würzburg wordt het al wat drukker op de weg en komen we uiteindelijk in een file terecht voor wegwerkzaamheden. Na ongeveer twee tot drie kwartier stapvoets te rijden en af en toe stil te staan, kunnen we weer verder rijden richting Frankfurt. Onderweg af en toe een buitje regen gehad, maar verder overwegend goed weer gehad.

Om ongeveer 19:15 uur waren we weer terug in Swifterbant en hebben gelijk maar even wat boodschappen gedaan. Het is per slot van rekening toch zaterdag. Daarna de boel uitladen en op tijd naar bed. Hakt er wel in zon hele dag in de auto. Morgen komen de andere vakantie gerelateerde activiteiten wel weer aan bod: wasmachines met vakantiekleding, de opgestapelde mail en post doorkijken, reisverslag afmaken en wat al niet meer.


(Voor diegene die het tot zover hebben gelezen, proficiat. Je bent een van de weinigen :)

De laatste dag, de laatste foto's, de laatste slideshow...

Vakantie Regensburg en Tsjechië (Deel 2)

Dag 6: Plzen en de Pilsner Urquell.
Eenmaal wakker geworden hoorden we dat het regende, maar gelukkig was dit van korte duur. Wel lang genoeg om het grasveldje waar ons huisje aan ligt, weer lekker sompig te maken… Na het ontbijt de auto pakken en naar de stad Plzen (Pilsen in het Duits) gereden. Het zonnetje kwam er al weer door dus dat beloofde wel weer veel goeds. In Pilsen hebben we een bewaakte parkeergarage gezocht maar deze was eigenlijk al vol of niet toegankelijk voor ons. De beheerder, een vriendelijk man die al wat op leeftijd was, was erg behulpzaam en we mochten toch op een door hem aangewezen plekje parkeren.

Daarna zijn we de stad in gegaan om hier lekker rond te kijken. Tsjechië heeft een zeer rijke historie en net als Regensburg, waar we eerder waren, is dit weer terug te zien in de vele architectuur. Het ziet er niet zo perfect uit als in Regensburg, maar het is zeer zeker de moeite waard. De gotische kathedraal Sint Bartholomeus is een imposant kerkgebouw met een toren van 102,6 meter hoog. De toren is ook te beklimmen en dat hebben wij dus ook gedaan. Eerst 56 treden tot de kassa en daarna nog 301 treden tot je niet verder kunt. Op de bovenste rand (62 meter hoog) heb je een prachtig uitzicht over de gehele omgeving.

Na deze beklimming hebben we het wat rustiger aan gedaan en hebben we het brouwerij museum bezocht van Pilsen. Want zoals elke bierliefhebber weet komt de naam Pils uit deze stad en is de Pilsner Urquell de moeder van aller pilsen. Na deze bezichtiging van het museum hebben we in het bierlokaal uiteraard nog een echte ‘pils’ genuttigd en daarna heerlijk gegeten. De lunch kennen ze hier niet zoals wij die hebben, maar wordt hier de warme maaltijd genuttigd. Zo ook wij…

Vervolgens zijn we de stad nog wat doorgelopen en nog wat bijzonder gebouwen bekeken waarna we langzaam aan de auto weer hebben opgezocht. Gelukkig heeft de TomTom ons de stad weer uitgeloodst waarna we in een dorpje vlak bij ons huisje nog even boodschappen hebben gedaan. ’s Avonds weer lekker rustig aan gedaan.

Ook van Pilsen is er een slideshow gemaakt met meer foto's.

Dag 7: Boheemse Woud.
Afgelopen nacht werden we getrakteerd op een onweersbui. Een flinke onweersbui. Vlak in de buurt is het nog in geslagen ook, maar dat was gelukkig maar een keer, en niet in ons huisje. Ons huisje is van hout. En hout brand. Maar dan moet het in de haard… Gelukkig trok de bui redelijk vlot over en werd het in de loop van de ochtend weer droog en won het zonnetje weer aan kracht. We hebben een klein riviertje vlak bij ons huisje lopen welke vandaag een aardige herrie maakte. Al het water wat er vanochtend gevallen is, moet natuurlijk ook weer afgevoerd worden. Wat normaal een rustige rivier is, waar je nog net over heen kunt springen, was nu uitgegroeid tot een flinke stroming waar je niet zonder nat pak over heen kon komen. Na het ontbijt liepen we door het weke gras moerasveld naar de auto en reden we richting het zuiden naar het Boheemse Woud of Sumava zoals het hier heet.

In Hartmanice zijn we gestopt om wat informatie te halen over wandelroutes in de omgeving want we willen wel een bewegwijzerde route volgen in het woud. Als je hier verdwaalt ben je maar een paar dagen onderweg voor je de bewoonde wereld weer tegenkomt, da’s wat korter dan in Canada… Gelijk maar even bij een restaurantje langs geweest om het vochtgehalte van ons lichaam wat aan te vullen.

Hierna zijn we doorgereden naar Modrava waar diverse wandelroutes beginnen. Het is niet zo goed aangegeven als door onze eigen Staatsbosbeheer, maar we konden toch een pad volgen door het bos. We moesten wel een tandje terugschakelen want we gingen aardig steil de berg omhoog. Na een paar uurtjes wandelen waren we weer terug bij de auto en zetten we weer koers richting ons huisje in Nove Mitrovice.

Niet echt een slideshow te noemen met slechts drie foto's, maar toch...

Dag 8: Hibernating / Sluimerstand…
Gisteren hadden we al besloten om vandaag weer een lekker luierdagje van te maken. Bij het wakker worden scheen het zonnetje al weer volop, dus dat beloofd weer veel goeds. Tot nu toe klagen we niet over het weer. Nog steeds een korte broek aangehad en de paraplu bleef in de auto.

De tuinstoelen hebben we weer buiten gezet en de boeken kwam weer mee. Ook nog even een paar foto’s gemaakt van het weer rustig geworden riviertje en een grote draak die zich onder het schuurtje had verschanst.

Ook vandaag niet zo veel foto's gemaakt, maar meer de flora en fauna om ons heen.

Dag 9: Terug naar Sumava.
Vandaag zijn we terug gegaan naar de Sumava voor nog een wandeling. Dit keer bij het plaatsje Borová Lada (volgens mij niets te maken met het automerk…). Hier hebben we de auto neergezet en een rondwandeling gemaakt van ruim 4 km door de bossen. Ik noem hier expliciet een rondwandeling, want dat is vrij uniek hier in Tsjechië. Mocht er al een wandeling zijn uitgestippeld, dan is dat meestal van plek A naar B. Hoe dat je weer bij A uitkomt is je eigen pakkie an. Pak dan de bus maar of zo… Dit keer dus niet, dit was een route van A naar A; wel zo makkelijk. Ook vandaag weer prachtig weer gehad. Rond de 25 graden en af en toe een briesje die zorgt voor de nodige verkoeling. Nadat we weer terug waren nog even een terrasje meegepikt alvorens we via Vimperk (Winterberg in het Tsjechisch) naar Nepomuk reden, wederom via de vele kronkelweggetjes en haarspeldbochten. Onderweg kwamen we in de buurt van het huisje wat wij in eerste instantie hadden geboekt. Wij kregen een week voordat onze vakantie zou beginnen het bericht dat dit huisje flinke waterschade had doordat een aangrenzende rivier buiten zijn oevers was getreden. Dit klopt ook aardig want we zagen al een groot aantal bomen aan de kant van de rivier die ontwortelt waren. Ook moesten we een aantal keren stoppen omdat er gedeelten van de weg compleet weggeslagen waren door de rivier.

Onderweg nog een flinke wolkbreuk meegemaakt waarbij het water over de weg stroomde en de ruitenwissers flink aan het werk moesten. In korte tijd kan er heel wat water naar beneden komen…

In Nepomuk hebben we weer bij het hotel van Radovan gegeten, wat uiteraard weer heerlijk was. Hier konden we trouwens weer gewoon buiten zitten, want hier scheen het zonnetje gewoon en had het niet geregend.


Aangezien het alweer de laatste dag is in het huisje in Nove Mitrovic en we morgen de reis moeten maken naar het volgend huisje, moeten we de boel al weer gaan inpakken. De bezem (letterlijk) nog even door het huisje heen halen en dan morgen de auto inpakken.

Meer foto's van dag 9 zijn in deze slideshow te vinden.

Dag 10: Het nieuwe huis.
Vannacht wakker geworden van de onweer en de regen. Ook nu weer een flinke klapper in de buurt. Daarna gelukkig wel weer lekker geslapen, maar bij het wakker worden regende het nog steeds. Sterker nog, pas rond 18:00 uur is het gestopt met regenen. Een behoorlijke natte dag dus, maar we moesten toch hoofdzakelijk reizen dus was het niet heel erg. Tussen de pijpenstelen door de tassen en spullen naar de auto gebracht en zo de hele boel ingeladen. Rond 9:30 uur hadden we gebeld met Radovan (onze huisbaas) dat we rond 10:15 uur graag wilden vertrekken waarop hij zei dat hij onderweg was naar Nepomuk. Om 10:55 uur nog maar eens gebeld en hij zou dit maal zijn zoon sturen. Om 11:10 was die er dan ook en konden we vertrekken.

Omdat we pas om 15:00 uur in het ander huisje konden, hebben we een kleine omweg gemaakt via de stad Tabor. Jammer genoeg regende het hier ook nog en zijn we hier niet uit geweest om de stad te bekijken. Rond 14:45 uur kwamen we aan in het plaatsje Mirosovice waar ons huisje zou moeten staan. Hmmm, volgens de route beschrijving moeten we hier ergens het spoor over en dan zijn we er. Na wat verder zoekwerk op de TomTom blijkt dat er twee Mirosovice’n zijn die ongeveer 30 km bij elkaar vandaan liggen. Lekker handig :) Dus de navigatie ingesteld op de goede plek en tuffen maar weer. Na een half uurtje kwamen we dan uiteindelijk bij ons nieuwe huisje aan. Nou, zeg maar huis. Een groot huis die net gerenoveerd is met alles er op en er aan. Zelfs een bad en vaatwasser!


Het jammere is echter dat ze hier twee soorten stroom hebben: een goedkope en een normale. De goedkope stroom wordt aangeleverd als de centrale er genoeg van heeft, dus je weet nooit wanneer dat dat is. Dus geen bepaalde periode tussen bijvoorbeeld 19:00 uur en 06:00 uur. Daarbij komt nog dat je deze goedkope stroom een eigen groep heeft in de meterkast en hier de boiler op zit aangesloten. Lekker handig dus als Nicolina in bad is geweest en Ties ook nog wel in bad wil. Is het warme water dus op… Kun je dus een nacht wachten zodat de 120 liter boiler weer op temperatuur is. Dus dan maar de volgende ochtend in bad.

Het was vandaag een reisdag, dus niet zo veel foto's gemaakt, maar toch nog een paar.

Dag 11: Weer lekker rustig aan.
Na een zeer natte vorige dag begon deze dag droog en zonnig. Wel veel wolken, maar de temperatuur was prima. Buiten ontbijten en lekker de boekjes er weer bij. ’s Middags werd er opeens aangebeld door een tweetal heren met een attachétas onder de armen. ‘Goeiedag heren’, begin ik maar in mijn beste Tsjechisch. Een van beide heren begon een verhaal te vertellen waarbij ik bij het eerste woord de weg al kwijt was. Ik moest hem wel interrumperen en vertelde hem in het Engels dat wij hier op vakantie zijn en geen Tsjechisch spreken. Beide heren keken wat verdwaald naar elkaar omdat geen van hen op hun beurt weer Engels verstond, laat staan sprak. Hoe maken we dit nou weer duidelijk wat we willen. Een van hen begon wat te vertellen en keek omhoog en zei: ‘Jehova’. ‘Ah, I understand’, zei ik maar. Ook hier in Tsjechië heb je ze dus, en ze vertrokken maar weer, wetende dat ze hier geen zaken konden doen.

Later die middag hebben we de auto gepakt en zijn nog even rondgereden richting Sázava waar ook een oud klooster is. Hier zijn we nog even langs geweest en rond gekeken. De funderingen van de eerste kerk die rond 1093 werd gesticht liggen hier nog. Ook de muren van een latere kerk staan nog overeind waar men nu druk bezig is met restaureren. De toren hiervan staat er ook nog.



Met een flinke omweg zijn we weer rustig richting ons huis gegaan waarbij we weer langs bijzondere plekjes en zeer smalle weggetjes gekomen zijn.

Vandaag ook nog maar even de auto gecontroleerd, want gisteren kregen we al even een waarschuwingslampje te zien dat er een storing zou zijn aan de ABS. Blijkt dat de remvloeistof wel erg ver onder het minimumniveau ligt. Morgen dus maar eerst langs een garage rijden om dit aan te vullen. Remt wel wat beter denk ik…

Meer foto's zijn hier te vinden van deze 11e dag.

Blijf hangen. De laatste paar dagen komen er ook aan...