Soms komen er dingen op je pad waar je eigenlijk geen nee tegen kunt zeggen. Zo ook vorig jaar ergens in de zomer, toen Hendrik en Lianne bij ons op visite kwamen. Hendrik is de oudste zoon van onze buren en met Lianne heb ik al eens een fotoshoot gehouden. Ze zeiden dat ze het komend jaar gingen trouwen (gefeliciteerd) en of ik hun trouwdag wilde vastleggen.
...
En dan is het even stil...
De Achtbaan
De achtbaan in je hoofd begint te rijden en vliegt er van alles door je hoofd. Ik ben al een aantal jaren bezig in de fotografie en heb al wel een aantal opdrachten gehad, voornamelijk van bekenden en via-via, maar een huwelijk fotograferen is toch wel degelijk andere koek. Tot die tijd heb ik mezelf ook altijd voorgehouden dat ik dat niet zou doen; er hangt erg veel van zo'n opdracht af. Je kunt het niet even over doen, op de juiste moment klaar staan en zorgen voor backup spullen. Je moet er niet aan denken dat je camera er mee ophoudt tijdens de belangrijke ceremonies. "Ja sorry mensen, even wachten hoor, m'n kaartje is vol..." of "Oeps, ik had 'm nog op JPG small staan... hihi". Dat wordt niet echt op prijs gesteld neem ik aan.
En toch heb ik ja gezegd. Waarom? Ik ben op een punt in m'n leven aangekomen waarop je je gaat afvragen wat je nu daadwerkelijk wil. Een draaiende kompas die z'n noorden zoekt. Fotografie is al lange tijd een hobby, een passie en is uiteindelijk chronisch geworden. Een virus dat zich diep nestelt en niet weg gaat. Da's op zich geen probleem want ik vind het een prettige aandoening met misschien wat kostbare bijwerkingen.
Dit is dus een mooie aangelegenheid om te kijken of ik hier mijn inkomen uit kan en wil halen, want daar doe je het uiteindelijk toch voor. Uiteraard moet je wel plezier hebben in je werk, maar de hypotheek moet ook ergens van betaald worden. Maar er zijn zo veel manieren om in de fotografie werkzaam te zijn. Trouwreportages bijvoorbeeld zullen er volgens mij altijd wel blijven, omdat men dit toch vastgelegd wil hebben en het aantal huwelijken stijgt ook weer. Dus wat dat betreft zal daar de komende jaren wel werk in blijven. De grote vraag is echter of dit iets is wat mij ligt? Niet geheel onbelangrijk... En wat is een beter manier dan het zelf te ervaren? Een mooie mogelijkheid die ik dus met beide handen heb aan kunnen grijpen.
Vooraf
Voor deze reportage heb ik nog wel even geinvesteerd in een nieuw objectief, namelijk de Nikkor 24-70mm f/2.8. Ik heb de 18-70mm wel, maar was toch op zoek naar een wat sneller objectief en dat is deze 24-70mm ook zeker. Zeer tevreden ben ik er dan ook mee, zeker als je de scherpte hebt gezien. Het is veel geld, maar het is het dan ook dubbel en dwars waard.
Voorafgaand hebben we samen met het bruidspaar een paar keer de planning van de dag doorgesproken en dat is erg prettig. Je loopt dan niet, of zo min mogelijk, tegen verrassingen aan. Vooral als je naast het burgerlijk huwelijk nog een kerkelijk huwelijk hebt en daarbij de bruid ook nog eens in het onderwijs zit! Dat wil dus meestal zeggen dat de kinderen van de klas ook nog wat gaan doen :) Gegarandeerd een heleboel gebeurtenissen.
Paar dagen van te voren al druk bezig met de voorbereidingen en dan met name de spullen. Accu's van de camera's opladen, batterijen voor de flitsers opgeladen, en nog een tweetal setjes er bij gekocht (off-topic: Hama 2700mAh NiMH, werken perfect), extra CF-kaartje van 16GB er bij en alle kaartjes formateren. Genoeg brandstof in de auto; check, en nog meer van dat soort activiteiten.
Weersverwachting nog even checken.... oeh.... hmmm, da's iets minder... 30 weken mooi weer geweest en nu komen de buien... 90% kans op regen. En bedankt Paulus Pietsma... Hopen op het beste, je kunt niet alles in de hand hebben. De trouwdag zelf begon inderdaad met een fikse regenbui, maar dat was gelukkig van korte duur. De rest van de dag waren het over het algemeen ook korte buien dus geen langdurige regen gelukkig.
Dé dag
De bruidegom was 's ochtend naar zijn ouderlijk huis gekomen (onze buren) dus heb ik daar eerst foto's gemaakt. Het gaat die dag dan misschien wel om de bruid, maar als je wat foto's van hem hebt is dat altijd weer een pré. Daarna ben ik naar de bruid gegaan om de voorbereidingen daar vast te leggen, want dat zijn de foto's die je echt moet hebben.
De fotoshoot hebben we in
het Wisentbos gedaan waar je erg veel mooie plekken hebt. Het bruidspaar had zelf al een paar plekjes aangewezen waar ze de foto's graag wilden nemen. Zeker een plek om terug te keren, met of zonder camera.
's Middags in het gemeentehuis was ik alvast even vooruit gereden en was ik in de gelegenheid om mij nog even voor te stellen aan de BABS en de bode en dat ik na het tekenen van de trouwakte deze nog even wilde pakken om het apart op de foto te zetten. Is wel zo netjes en weten zij ook gelijk waar ze aan toe zijn.
Na het gemeentehuis direct door naar de kerk (350m verder) waarbij er net een wolkbreukje moest komen. Dus de laatste 50 meter een redelijk nat pak gekregen. (Hardlopen maakt dan ook niet uit, je wordt hoe dan ook nat...) Gelukkig was ik er op voorbereid en kon ik binnen de camera nog even afdrogen - altijd een theedoek in je fototas hebben... Het levert trouwens wel leuke foto's op; een ceremoniemeester en vader van de bruidegom die als verzopen katjes aan komen lopen met daarachter de lachende moeders onder een paraplu. Verschil moet er zijn...
Vooraf ook nog even voorstellen aan meneer pastoor en de 'intocht' van het bruidspaar vastleggen. De kinderen van school hadden hier een belangrijke rol namelijk het vasthouden van de bogen. Verder gebeurt er natuurlijk weer veel tijdens de kerkdienst en dat moet ook allemaal vastgelegd worden. Goed opletten en vooraf de liturgie doornemen :)
Daarna was het weer wat rustiger en vertrok het bruidspaar naar de feestlocatie De Oase aan het Drontermeer waar we de foto's van de daggasten hebben gemaakt. Gelukkig klaarde het weer wat op en ziet het er allemaal wat vrolijker uit. Daarna zijn wij eerst richting huis gegaan om alvast de foto's veilig te stellen. (Kopiëren naar externe harde schijf, daar weer een backup van gemaakt en dan pas de kaartjes formateren...)
Rond 19:00 uur zijn we weer richting de feestlocatie gegaan omdat om 19:30 uur de ijsbruidstaart werd aangesneden. Ook hier moeten er uiteraard foto's van gemaakt worden. In de tussentijd ook nog een paar extra foto's gemaakt van het bruidspaar omdat het avondlicht wel erg mooi begon te worden. Vanaf 20:00 uur begon het feest los te barsten en dat duurde nog tot in de kleine uurtjes.
Het fotoboek
De volgende dagen heb ik gebruikt om de eerste geselecteerde foto's te bewerken. Niet veel; kleur, contrast etc. Daar gaat ook nog wel veel tijd in zitten, maar wel erg leuk :) Ze wilden ook graag een trouwalbum hebben dus daar heb ik me ook verder in verdiept. Om het al zo lange verhaal niet nog veel langer te maken houd ik het hier dan wat kort. Ik ben dus uitgekomen bij het fotoalbum van Profotonet waarvan ik een voorbeeldboek heb gezien op de Professional Imaging beurs in Nieuwegein. Ik was onder de indruk van de kwaliteit.
Het meest lastige is wel het uitzoeken van de foto's. Van de ruim 1200 foto's die ik gemaakt heb, had ik er na een eerste selectie nog 345 over. Hier uit moest ik weer een selectie maken voor in het boek, en da's geen makkelijke opdracht. Uiteindelijk zijn we op 147 foto's uitgekomen verdeeld over 60 pagina's, Zoals eerder al gezegd is, staat de bruid voor de klas in het basisonderwijs, dus dan heb je naast de foto's voor het burgerlijk huwelijk, het kerkelijk huwelijk ook nog eens foto's waarbij de kinderen een rol spelen. En uiteraard horen deze ook in het boek. En je hebt maar maximaal 60 pagina's! Dus dat is puzzeltijd...
Uiteindelijk is alles wel gelukt al viel het best tegen. Ook de juiste pagina indelingen zoeken / maken kostte wel veel tijd, aangezien de meeste standaard templates niet mijn stijl - of die van het bruidspaar - was. Dit heeft wel weer als voordeel dat bij een eventueel volgend boek dit niet meer gemaakt hoeft te worden.
De afdrukkwaliteit van het Profotonet Album vond ik geweldig. Ik heb voor het iets matte Fuji Lustre papier gekozen omdat ik het glanzend papier niet mooi vond en minder spiegelt. Hierdoor kun je het boek beter bekijken zonder hinderlijke schitteringen. (De foto's schitteren al van zich zelf...) Ook de
layflat methode van inbinden vind ik erg mooi omdat het opengeslagen boek dan mooi vlak blijft liggen en niet spontaan dicht wil klappen en je de foto's ook over de pagina's heen kun laten lopen. Ook de wit lederen omslag komt mooi tot zijn recht.
Conclusie
Het is een lang epistel geworden, maar het was ook een belangrijke gebeurtenis. Zowel voor het bruidspaar als ook voor mijzelf. Het bruidspaar was zeer tevreden met wat ik heb neergezet en ook vanuit andere hoeken hoor je veel complimenten. Dat is wel erg prettig voor je ego.
En is mijn kompas nu een beetje rustig en wordt het noorden wat helder? Aan de ene kant wel. Ik heb het wel als zwaar ervaren, maar ook erg leuk om te doen. Het belangrijkste is dat ik ook hier weer veel van geleerd heb.
Heb je fouten gemaakt? Zeker.
Zijn er dingen die je eventueel een volgende keer anders zou doen? Ook dat zeer zeker. Maar zolang je dat zelf maar inziet kun je er alleen maar van leren.
Zou je hier je geld mee willen verdienen? Ook dat wil ik wel. Als ik met de fotografie bezig ben, haal ik daar voldoening en energie uit. Zelf mijn directe omgeving merkt dat...
En wanneer begin je nou voor jezelf dan?!?!? Tja... Hallo, mag ik mij even voorstellen; Twijfel Ties... Genoeg redenen waarom ik het niet zou moeten doen. Je begint hier een bedrijf met alles wat daar bij komt kijken, de leuke maar ook de minder leuke kanten. Als je er succesvol (wat is succes???) in wilt stappen moet je er ook erg veel tijd in stoppen en dat is iets wat mij nog wel ontbreekt
(vooral nu met de ietwat gewijzigde toekomst...). Wie is je doelgroep, waar zijn die te vinden, en zijn die überhaupt te vinden, in de regio of ver weg? Wil je full- of parttime werken met een werkgever ernaast, de hypotheek moet wel iedere maand voldaan worden.
Ik denk ook dat het belangrijk is om een eigen visie en stijl te ontwikkelen. Heb ik die al? Ik denk het nog niet. Misschien dat ik al wel een aantal punten heb die wel wat kenmerkend zijn voor mij, maar om te spreken van een stijl; nee. Maar de meeste fotografen doen er dan ook jaren over om een eigen stijl te creeeren, dus ik heb nog wel even. Alhoewel, ik ben al wel een aantal jaren bezig... hmmm
Ik zit dus nog steeds in een achtbaan en het einde is niet duidelijk in zicht. Waarschijnlijk dat ik moet kiezen tussen blijven zitten en kijken wanneer het stopt, of ergens halverwege gaan uitstappen. Dat zal niet makkelijk worden, maar dat is met niets in het leven. Misschien dat iemand mij een flinke schop onder m'n kont moet geven en mij uit die wagen moet donderen. Misschien is dit niet het juiste moment, maar wanneer is het dan wel? En als ik het nu niet doe krijg ik er later misschien spijt van... Dus kan iemand bij mij die knop even aanwijzen, zodat ik hem om kan zetten???? Bij voorbaat dank...
To be continued...
P.s. Voor een ieder dit tot hier is gekomen met lezen mijn oprechte dank voor de genomen moeite...
