Vandaag zijn we op uitnodiging van een collega naar Biddinghuizen geweest om te kijken bij de Zweefvlieg Club Flevo. Ze vliegen hier al ruim 30 jaar en hebben al een aardige vloot opgebouwd. Uiteraard hebben we de camera ook meegenomen, want zo vaak kom je niet op een vliegveld. Daphne Koolwijk vliegt hier nu ook al een tijdje en heeft al heel wat starts op haar naam staan.
Vandaag moet ze ook weer vliegen maar nu met afgeplakte instrumenten! Dus weet je niet hoe hoog je zit of hoe hard je vliegt. En aangezien het ook nog eens behoorlijk hard waait is dit een flinke klus om het vliegtuig weer heelhuids aan de grond te krijgen. Uiteraard heeft ze dit met prima gevolg afgelegd; petje af.
Ook ondergetekende mocht nog mee met een vlucht. Nadat een vliegtuig weer beschikbaar was nam Johan mij mee en kreeg ik een parachute om (voor het geval dat ik vervelend werd).
Na een korte uitleg van de instrumenten en de bediening (nee, ik kom nergens aan... kijk wel uit...) kozen wij het luchtruim. Binnen enkele seconden zit je op ongeveer 400 à 500 meter hoogte en zweef je door de lucht op zoek naar thermiek. Dit is de stijgende lucht waardoor je hoogte kunt maken en daardoor langer in de lucht kunt blijven.
Uiteraard hadden we ook nu de camera meegenomen om plaatjes te schieten vanuit de lucht. Zo vaak gebeurt dat niet. Afgezien van de wat harde wind viel het weer prima mee. Het zicht was erg goed waardoor je Urk en Stavoren kon zien en aan de andere kant de Veluwe.
Nadat we ruim 20 minuten in de lucht waren geweest moesten we weer terug naar het vliegveld om de landing in te zetten. Johan zette het vliegtuig uiteraard weer veilig aan de grond en ik had er weer een mooie ervaring bij. Dit is pas vliegen. Zo'n grote Boeing 747 is wat dit betreft niets aan.
Na deze zeer bijzondere vlucht werd mij nog een vlucht aangeboden en ook deze kans hebben we aangegrepen. Wederom de parachute om en de lucht in. In de verte zagen we al een bui hangen, maar als je in de lucht zit zie je pas goed waar de regen valt. Gelukkig was de bui al verwaait voor hij in de buurt van het vliegveld kwam en bleef het droog. Na deze vlucht maakte Johan wederom een perfecte landing en stonden we weer met beide benen op de grond.
Het is een hele ervaring om te zweefvliegen. Het is niet te vergelijken met de grote kisten waar je mee op vakantie gaat, want hier moet je als piloot zijnde flink werken om langer in de lucht te blijven. Steeds voelen, kijken en beslissingen maken waar de thermiek zit en hoe hier mee om te gaan. Ik heb respect voor al deze dames en heren die hier mee kunnen vliegen. En mochten er mensen zijn die dit gevoel ook eens willen beleven, kijk dan eens op de website van de Zweefvliegclub Flevo.
